در یونان، آتش سوزی مناطق وسیعی از زمین، اموال انسانی و بخش هایی از گذشته ما را نابود کرد.
کمک از بسیاری از نقاط جهان می رسدحتی از دور و به هر شکلی، اما متاسفانه ما نقش ناظر هر اتفاقی را داریم.
ما هر روز تصاویر دشواری را می بینیممردم از خانه های خود فرار می کنند، دیگران برای مبارزه می مانند، آتش نشانان خسته شده اند.
با آنها جلوی تلویزیون گریه می کنیم و بارها به نظرمان می رسد که حق نداریم این درد را داشته باشیم.
خبرنگاران در تلاش برای ارائه تصویر واقعی تر از وضعیت آنها با افرادی که سعی در محدود کردن خسارت آتش سوزی در روستاهای خود دارند مصاحبه می کنند یا اگر آتش قبلاً گذشته است شاهد ویرانی هستند.
منیکی از این خدمات، روزنامه نگاری سعی می کرد از یک آقا مسن که خانه اش را آب می داد مصاحبه بگیرد تا از آتش گرفتن خانه اش جلوگیری کند. مصاحبه شونده از دودی که از قبل به منطقه رسیده بود به شدت نفس می کشید. روزنامه نگار، جدا از زنده بودن، در کیفش به دنبال ماسکی برای او گشت تا سلامتی او را بیشتر بدتر نکند. مصاحبه شونده با دیدن این حرکت در مقابل او گریست و شروع به تشکر از او کرد. بنابراین روزنامه نگار با گریه او را در آغوش گرفت.
این ویدیو در تلویزیون، وب سایت ها و شبکه های اجتماعی دست به دست شد همه یونانی ها را تحت تأثیر قرار داد زیرا به خوبی بیانگر غم و اندوهی است که همه ما احساس می کنیم در مورد آنچه اتفاق می افتد حتی اگر مستقیماً ما را تحت تأثیر قرار ندهد.
اما جنبه دیگری نیز در این قسمت وجود دارد که باید در نظر گرفت، که فراتر از آتش سوزی ها و تراژدی هایی است که یونان در حال حاضر تجربه می کند. روزنامه نگار زنی است که در محل کار شروع به گریه کرد. و در جامعه ای که ما در آن زندگی می کنیم، نشان دادن احساسات در محل کار اغلب غیرحرفه ای، ضعف یا حتی اشتباهی تلقی می شود که هرگز نباید مرتکب شود. اما آیا واقعا اینطور است؟
در واقع اتفاقی که بین این دو نفر افتاد نمونه مهمی برای درک اینکه حضور زنان در محیط کار چقدر اساسی است. نه زنانی که مانند مردان رفتار می کنند تا بیشتر احساس پذیرش کنند، بلکه آنهایی که به همه ویژگی های آنها احترام می گذارند، مانند حساسیت (روزنامه نگار فردی را می بیند که رنج می برد و برای او متاسف است) یا مراقبت مادرانه (روزنامه نگار به دنبال نقاب برای مصاحبه شونده می گردد. ). اینها رفتارهایی هستند که اگر به آن فکر کنید، محیط کار را انسانی تر و در نتیجه برای همه پربارتر می کند. حتی برای مردان.
گسترش مفهومدر واقع می‌توان تأیید کرد که بهترین نتیجه گروهی در محیط کار به دست نمی‌آید اگر فقط مردان یا زنان در دفتر حضور داشته باشند، فقط جوانان یا فقط افراد مسن، فقط فارغ‌التحصیلان دانشگاهی یا فقط افراد کم سواد باشند، بلکه با ترکیب این تفاوت ها، مشروط بر اینکه هرکس برای ویژگی های خود ارزش قائل باشد و شروع به تقلید از نگرش های گروه های دیگر نکند.
به همین دلیل است که زنان حرفه ای باید بر این ذهنیت غلبه کنند که آنها را مجبور می کند مانند مردان عمل کنند تا پذیرفته شوند و در عوض شروع به بیرون آوردن هر چیزی زیبا و منحصر به فرد می کنند که آنها را متفاوت می کند، درست همانطور که روزنامه نگار یونانی وقتی مصاحبه شونده را با خانه ای که در معرض آتش سوزی قرار گرفته است، مواجه می کند. نمونه ای که به خوبی نشان می دهد که حضور زنان در هر نوع محیطی چقدر برای رشد جمعی اهمیت داردمن دارم کار میکنم