جورجیو ناپولیتانو، رئیس جمهور جمهوری، در اولین دوره دوسالانه دموکراسی در تورین، در سخنرانی خود در تورین، نگاه خود را به ساختن دموکراسی جمهوری خواه معطوف کرد، با دستیابی به اصولی که کشور ما را از آن زمان به بعد قرار داده است. در ردپای اندیشه لیبرال دمکراتیک غربی. پس از «محدودیت» اجباری رژیم فاشیستی، «نفس آزادی» نیز پیچید.، با قانون اساسی به عنوان چارچوب و تضمین حقوق شهروندی. نفس آزادی بیش از هر چیز به عنوان چشم پوشی از هر گونه الزام انطباق اجتماعی و سیاسی، به عنوان حق مخالفت.» این را رئیس جمهور سرجیو ماتارلا در مراسم افتتاحیه پنجاهمین دوره هفته اجتماعی کاتولیک ها در ایتالیا گفت. در تریست رخ می دهد.
“عمل دموکراسی آن را زنده می کند، بتن، شفاف، قادر به شامل. وقتی از دموکراسی صحبت می کنیم، دلایل صحبت از نفس آزادی چیست؟ ماتارلا گفت: این یک دموکراسی بدون حمایت از حقوق اساسی آزادی نیست که به حاکمیت قانون و خود دموکراسی معنا می بخشد.
«دموکراسی در واقع هر روز در زندگی مردم و در احترام متقابل به روابط اجتماعی، در شرایط متغیر تاریخی اتفاق می‌افتد، بدون اینکه منجر به نگرش‌های مطیع در مورد کیفیت آن شود. آیا می توان فکر کرد که او راضی است که دموکراسی ناقص است؟ آیا می توانیم به دموکراسی «کم شدت» بسنده کنیم؟ آیا دموکراسی بدون اجرای مداوم نقش رأی دهندگان می تواند وجود داشته باشد؟ برای پایان دادن به فرار، فرار و امتناع شهروندان در انتخابات گذشته» اینها سوالاتی است که رئیس دولت مطرح کرده است.
“لازم است تلاش های مشخصی انجام شود تا اطمینان حاصل شود که هر شهروند قادر به مشارکت کامل در زندگی جمهوری است. حقوق از طریق اعمال دموکراتیک محقق می شود. اگر این امر کاهش یابد، ضمانت اعتبار مؤثر آنها کاهش می یابد. دموکراسی های ناقص آزادی ها را تضعیف می کنند: جایی که مشارکت متوسطی وجود دارد. یا در مواردی که اصل “یک نفر، یک رای” با وسایلی که نمایندگی و اراده رای دهندگان را تغییر می دهد، مخدوش می شود. ماتارلا افزود، اگر فرض شود که آزادی‌ها دموکراسی‌های تضعیف‌شده‌ای هستند که با ویژگی‌های غیرلیبرال تضعیف شده‌اند، آسیب‌پذیرتر می‌شوند.
“بدون محدودیت به نام بدهی ملی”. وقتی بابیو هشدار می‌دهد که نمی‌توانیم به ساده‌سازی سیستم یا محدود کردن حقوق «به نام وظیفه حکومت‌داری» متوسل شویم، به ما کمک می‌کند. دموکراسی «اکثریت» بنا به تعریف، به دلیل سردرگمی بین ابزارهای دولتی و حمایت از دولت مؤثر حقوق و آزادی‌ها، تناقضی غیر قابل درمان است.»
«نه به مطلق گرایی دولتی، آگاهی از مرزها». توساتو این فرض روسو را به چالش کشید که اراده عمومی هیچ گونه محدودیتی در قوانین نمی‌یابد، زیرا اراده عمومی می‌تواند هر هنجار یا قاعده‌ای را تغییر دهد. او این کار را با عبارات بسیار واضح انجام داد: «همه ما تا به حال می دانیم که اراده عمومی مفروض در واقع چیزی جز خواست اکثریت نیست و اراده اکثریت که تصور می شود نشان دهنده اراده کل مردم است، ممکن است همانطور که اغلب نشان داده شده است، ناعادلانه تر و ظالم تر از اراده یک شاهزاده باشد. بنابراین، نه قاطعانه به مطلق گرایی دولتی، به قدرت بدون محدودیت، بالقوه مخدوش شده است. آگاهی از محدودیت ها عاملی ضروری برای یک وفادار و ضروری است. سرزندگی دموکراتیک».
اعمال دموکراسی یک امر رویه ای نیست. «همانطور که دیدیم، اعمال دموکراسی را نمی‌توان به یک جنبه رویه‌ای ساده تقلیل داد، و حتی با بیان ضروری حق رای در پای صندوق‌های رأی در طول انتخابات کامل نمی‌شود. این مستلزم تلاش برای توسعه چشم‌اندازی از خیر عمومی است که در آن آزادی‌های فردی و فضای باز اجتماعی، خیر آزادی و خیر بشریت مشترک، به طرز ماهرانه‌ای در هم تنیده شده‌اند – زیرا آنها تقسیم ناپذیر هستند و موضوع به حوزه‌های دولتی محدود نمی‌شود. ” این را رئیس جمهور جمهوری، سرجیو ماتارلا بیان کرد.
تکثیر محفوظ است © Copyright ANSA