بریتانیا 24 ساعت با نقطه اوج فاصله دارد و ون‌ها و داربست‌ها از قبل در خیابان داونینگ ظاهر می‌شوند، آثار آمادگی برای تغییر مراسم عبادت نگهبانی بین مستاجران شماره 10 به ندرت واضح‌تر بوده است: چیزی بین ریشی، نخست‌وزیر محافظه‌کار. سوناک و رهبر بسیار جاه طلب حزب کارگر، کیر استارمر، که انتظار می رود بر اساس همه نظرسنجی ها، در رای گیری فردا اعداد رعد و برق نشان دهد.
سرنوشتی که به نظر می‌رسد خود محافظه‌کاران در واقع از آن کناره‌گیری کرده‌اند، شعارها کنار گذاشته می‌شود، و حزب کارگر فقط می‌تواند سایه‌ای از خرافه برانگیزد: برانگیختن ترس – حاشیه‌ای – از مقداری کاهش مشارکت به دلیل عدم تنش که روی کاغذ ممکن است باعث شود بر اندازه یک ابراکثریت تقریباً مشخص تأثیر می گذارد.
آخرین میخ بر تابوت حزب متعلق به وینستون چرچیل یا مارگارت تاچر در آستانه گشایش صندوق های رای 50 میلیون واجد شرایط رای در بریتانیا توسط روزنامه محافظه کار سان کوبیده شد. طرفدار برگزیت و پوپولیست متعلق به کوسه استرالیایی روپرت مرداک، که این بار با اضافه کردن صدای خود در آخرین لحظه به گروه کر حمایت از استارمر، 61 ساله، به آرمان محافظه‌کاران خیانت کرد. و برای بازگرداندن حزب کارگر به مرکز پس از دوره رهبری چپ رادیکال جرمی کوربین، در توافق با بسیاری از مطبوعات، محق شد. در شرایطی که پرخواننده ترین روزنامه های جزیره برنده اعلام شده حزب کارگر می پرند، همانطور که در گذشته تنها تحت رهبری تونی بلر (دوست شخصی سابق مرداک، قبل از سابقه دوستی ادعایی) انجام داده اند. .
سابقه ای که با اکراه در حاشیه روز پایانی تظاهرات، همچنین توسط مل استراید، وزیر کار موقت، یادآور شد، اولین عضو کابینه سوناک که آماده بود به صراحت چشم انداز یک “شکست کوبنده بی سابقه” را با تضمین اکثریت بیشتر حزب کارگر از سوابق بلر اعتراف کند. در سال 1997. یا حتی آن چیزی که به طور جداگانه توسط محافظه کاران – در ائتلاف با دو متحد کوچک – در سال 1931 معکوس شد.
شاید مقایسه‌های تاکتیکی (با توجه به اینکه کسری 492 کرسی سال 31 امروز اصلاً در محاسبات مؤسسه نظرسنجی منعکس نشده است) پیشرفت کرده است تا سطح انتظارات را فراتر از حد انتظار پایین بیاورد. یا شاید برخی از رای دهندگان حزب کارگر را تشویق کند که زحمت رای دادن را به خود ندهند، همانطور که سر کیر استارمر مشکوک است، و مردم را تشویق می کند که اگر واقعاً خواهان تغییری هستند که خیلی ها به آن چسبیده اند، متقاعد نشوند که «در خانه بمانند». آشوب محافظه کار».
میراثی فرسوده برای سوناک 44 ساله که به نقش خود در اصرار تا آخرین ثانیه در درخواست‌ها وفادار است تا بازی را از قبل باخته تلقی نکند. اما او در شرف تبدیل شدن به چهره یک شکست دورانی است: به دلیل اشتباهاتی که تا حدی به خاطر حزبش است (از رسوایی ها گرفته تا رسیدگی به برگزیت، اختلافات داخلی، برخی از انتخاب های سیاست اقتصادی یا وعده های شکسته در مورد مهاجرت). تا حدی به دلیل شرایط خارجی (بحران جهانی، همه گیری کووید، پیامدهای جنگ روسیه و اوکراین و تشدید در خاورمیانه).
YouGov همچنین پیش‌بینی می‌کند که محافظه‌کاران تنها 102 کرسی از 650 کرسی در مجلس عوام خواهند داشت که پایین‌ترین میزان در 190 سال گذشته است: فقط به لطف تأثیر سیستم خشک اکثریت اول و دوم – از حزب کارگر با 431 نماینده مجلس (بلر حداکثر 418 رای آورد)، اگرچه به سختی 40 درصد آرا را به خود اختصاص داد. در حالی که برآوردهای دیگر آنها را حتی زیر 100 نشان می‌دهد، که توسط پوپولیست‌های اصلاح‌طلب بریتانیایی نایجل فاراژ بر سر اجماع متناسب، مجبور شدند به سمت راست نگاه کنند. و در مرکز از یک همگرایی احتمالی، اگر نگوییم سبقت بی سابقه در کرسی ها و رهبری اپوزیسیون پارلمانی، توسط لیبرال دموکرات های اد دیوی.
در حالی که در پس زمینه، بوریس جانسون جنجالی اما کاریزماتیک دوباره ظاهر می شود. ظهور مجدد غافلگیرکننده در یک گردهمایی نهایی برای ورود به درب بعد از انتخابات. و همچنین هشدار دادن به زیر شکم رای دهندگان محافظه کار در مورد خطر “کتک خوردن با گرز” و وسوسه رای دادن به فاراژ و دوستانش (که توسط شکارچیان به عنوان “پوتینیست” نامیده می شوند) به قیمت پذیرش استارمر و همراهانش ( با وجود اخراج کوربین، به عنوان “کوربینیست” شناخته می شود): که کشور را – بوجو با لحن تقریبا ترامپیانه، در تقابل کامل – به آینده ای “پر از کابوس” سوق می دهد.
آژانس ANSA بریتانیا رای خواهد داد، بوجو برای سوناک در میدان است، اما محافظه‌کاران در حال بررسی عواقب آن هستند – اخبار – Ansa.it وزیر محافظه کار اعتراف می کند: “ما به سوی شکست کوبنده پیش می رویم”. استارمر از امنیت بیش از حد می ترسد: “در خانه نمانید” (ANSA)
تکثیر محفوظ است © Copyright ANSA