بازگشت به چرخ لندن آینده. اگر سرزمین اصلی اروپا مردمی دارد که به سمت راست نگاه می کنند، جزیره برگزیت این بار در جهت مخالف حرکت می کند: به مرکز، اگر نه دقیقاً به سمت چپ، بازگشت به تکیه بر حزب کارگر – تحت رهبری میانه رو سر کیر استارمر – پس از 14 سالگی. سالها دولت های محافظه کار و تشنج. شمارش آرای یک شبه بریتانیا اکنون تنها به ارقامی اشاره دارد که برای تعیین ابعاد پیروزی حزب کارگر طراحی شده است، همچنین در درجه اول نتیجه شکست بسیار منشور محافظه‌کاران از نخست‌وزیر مستعفی ریشی سوناک است که بین چشم‌انداز یک شکست تاریخی و شکست تاریخی گیر افتاده است. طبق دستورات اتفاق آرا روز قبل.
در پایان روز رای‌گیری، پس از چهارشنبه‌ای خاکستری و گل‌آلود، هیچ ابری در چهار کشور تشکیل‌دهنده بریتانیا (انگلیس، اسکاتلند، ولز، ایرلند شمالی) وجود ندارد. گویی می‌خواهد لرزه‌های یک کمپین انتخاباتی شدید اما بدون تنش را پاک کند: او در اولین روز اعلام انتخابات غافلگیرکننده سوناک، چندین ماه قبل از ضرب‌الاجل طبیعی، در نتایج خود تعیین‌کننده به نظر می‌رسید. یک قمار کامیکازه در واقعیت طراحی شده است تا ساعت اعتصاب پیش بینی شده را کمی زودتر نشان دهد، نتیجه رد گسترده حزب دولت در حال خروج در پایان چرخه، به جای جذابیت پیشنهاد برنامه – به همان اندازه که محتاطانه است. مبهم است – استارمری.
سناریویی که در هر صورت تبدیل به نقطه عطفی برای نسل ها می شود. در پایان تقریباً سه دهه حکومت‌های تحت رهبری محافظه‌کاران، که با بحران‌ها، تحولات، رسوایی‌ها، شکاف‌های داخلی و تغییر رهبران، بین مسئولیت‌های خود و پیامدهای زلزله‌های بین‌المللی مشخص شد. و همچنین عواقب – حداقل تا کنون تا حد زیادی منفی – از نوع تدبیری که رفراندوم 2016 در مورد طلاق از اتحادیه اروپا بود که منجر به برگزیت شد. نقطه عطفی که به نام بازگشت به حالت عادی رخ می دهد، ویژگی غالب تا کنون در نمایه استارمر 61 ساله به عنوان یک دادستان سابق متعهد سیاسی. و رای دهندگانش که تشنه تغییر واقعی هستند (فراتر از شعار انتخاباتی مبهم «تغییر»)، امیدوارند که این به معنای عادی سازی نباشد. اما مطمئناً از شکست‌های بوریس جانسون، بحث‌انگیزترین و تفرقه‌انگیزترین (اما به طور نمادین) در میان 5 نخست‌وزیر طوفانی توری در این 14 سال، خبر می‌دهد.
اکثریت فوق العاده در پارلمان که پیش بینی می شود حداقل برای مردی که مسئول بازگرداندن نمادهای حزب کارگر به داونینگ استریت از دوران تونی بلر و گوردون براون است، فضای مانور می دهد. مردی که از نظر سیاسی در جریان میانی «چپ نرم» متولد شد، اگرچه گام به گام به سمت موقعیت‌های میانه‌روی فزاینده حرکت می‌کند، که با این وجود قول می‌دهد برای بهبود عادلانه‌تر شرایط زندگی «مردم عادی» به عنوان پادزهری برای «پوپولیست» تلاش کند. تهدید”. اگرچه تمایل به غلبه بر تضادهای اجتماعی یا بازگشایی زخم‌هایی مانند خود برگزیت را که زمانی مخالف آن بود اما اکنون قصد زیر سوال بردن آن را ندارد، حذف می‌کند. اگر هیچ چیز دیگری، اولویت‌های برنامه‌ای فوری مربوط به شروع سریع ابتکارات قانونی معمولی در مورد موضوعات جهانی مانند «ثبات و بهبود اقتصادی»، بهداشت، کارهای عمومی، امنیت، و مبارزه (بدون طرح رواندا) «غیرقانونی» خواهد بود. مهاجرت.” . در شرایطی که قبلاً با اولین واکنش‌های آرام بازارها و کسب‌وکارها همراه است، که با تعهد به تداوم در سنگر درگیری‌های بین‌المللی – حمایت کامل بیش از همه از اوکراین – و وفاداری به ایالات متحده و ناتو همراه است.
در حالی که توری ها باید پس از خداحافظی اجتناب ناپذیر سوناک، دوباره از ورطه، با یک رهبر جدید شروع کنند. حداقل تلاش برای تحکیم برتری بلامنازع جناح راست که توسط نایجل فاراژ و بریتانیای اصلاح‌شده او تهدید شده است. و رهبری اپوزیسیون پارلمانی در مجلس عوام – در یک رای کابوس‌آمیز که در تاریخ 190 ساله حزب مارگارت تاچر بی‌سابقه است – توسط لیبرال دموکرات‌های احیا شده اد دیوی به چالش کشیده شد.
تکثیر محفوظ است © Copyright ANSA