“بازسازی کشور آجر به آجر”. دیگر خبری از نبوغ و سرکوب نیست، اما دیگر از رویاهای جسورانه خبری نیست، زمان «دولت در خدمت» فرا رسیده است: سخنان کیر استارمر با لحنی ملموس، حداقل در نیت، در روز بازگشت حزب کارگر به رهبری بریتانیا پس از 14 سال حزب محافظه کار، زنگ می زند. دولتهایی که با آشفتگی، بحرانهای جهانی و شکافهای داخلی مشخص شدهاند، که با خطر برگزیت به اوج خود میرسد.
میراثی که نخست وزیر جدید نمی تواند و نمی خواهد آن را پاک کند، اما در واقع قصد دارد آن را پشت سر بگذارد. با یک گسست واضح، نه ایدئولوژیک، نه انقلابی، بلکه با سبک، زبان و روایت متضاد مشخص می شود. هدفی که در پشت آن ولیعهد سابق 61 ساله که حزب کارگر را به پیروزی در انتخابات بازگرداند – با انبوهی از کرسی ها، حتی بدون رای، به لطف ترکیبی از فروپاشی محافظه کاران ریشی سوناک و اثر پاداش سنتی جزیره، به پیروزی رسید. سیستم اکثریت تک عضوی – جاه طلبی را برای تصدی پست مدیر نخست وزیر نشان می دهد. رئیس بازسازی.
او از مرحله شماره 10 شروع کرد: “کشور به تغییر، برای تجدید، برای بازگشت سیاست به خدمات عمومی رای می دهد.” پس از تحویل آیینی با سوناک: با تایید نتیجه قاطع انتخابات (با اکثریت فوق العاده 412 کرسی از 650 کرسی در مجلس عوام برای کار، و رکورد منفی تاریخی 121 نماینده برای محافظهکاران)، توسط حزب محافظهکار مهر شد. سرمایه گذاری پادشاه 75 ساله چارلز سوم به عنوان رئیس بخش ایالت، با لحن بازی جوانمردانه متقاطع بدون شکاف در سبک بین برنده و بازنده.
انتقالی که برای سوناک، اولین رئیس دولت هندی اعلیحضرت، دوباره در زیر آسمان خاکستری و بسیار غیر تابستانی اتفاق افتاد و تقصیر این شکست برعهده گرفته شد. به رسمیت شناختن تمایل رأی دهندگان برای تغییر (و همچنین حق «خشمگین بودن»)، عذرخواهی و مشروعیت بخشیدن به رقیب.
در حالی که برای استارمر، رنگ های مهمانی وجود داشت، با تشویق جمعیتی از حامیان، همکاران و اعضای خانواده، و زیر نگاه محتاطانه بانوی اول جدید ویکتوریا.
اما مهمانی که سر کیر مراقب بود از آن چشم پوشی نکند تا افق هایی از شهرت ارزان را تداعی کند. اگر هیچ چیز دیگری، وعده کار معمولی، “روز و روز” در اولویت های مردم عادی: راه اندازی مجدد اقتصاد، حفاظت از “مرزهای امن” برای مهار مهاجرت غیرقانونی، “ایمنی بیشتر در خیابان ها، منابع بیشتر برای سیستم ملی سلامت (NHS)، “با احترام به کرامت همه”، توسعه از “منابع انرژی سبز” به عنوان یک “فرصت”. نه بدون ارجاع گزنده به میراث محافظهکاران (و چهرههایی مانند بوریس جانسون) و نیاز به پایان دادن به دوران «شویهای رونق»، در عوض با هدف وحدت بافت اجتماعی مانند «چهار ملت» پادشاهی، به سوی اقدامات “آرام و صبور” در مواجهه با چالش های دشوار امروز. با تعهد به “کار در خدمت” تنها انگلیسی ها و منافع آنها، در راستای “تغییر” برای شروع “فوری”. همه با وعده بازگرداندن «اعتماد» مردم و جذابیت جهانی: «با تواضع و احترام از شما میخواهم که پشت سر این دولت موقت جمع شوید تا این ملت بزرگ را تجدید کنید»، ملتی «شجاع» در مقابل طوفان های تاریخ و در جهانی بی ثبات فزاینده.
تمام کلماتی که باید مملو از محتوا باشد، مانند بیانیههای بیانیه – فعلاً معقول و مبهم – برنامههای قانونگذاری یا 100 روز اول، به طوری که نه تنها برای تشکیلات و برای فعالان با ایمان ثابت شده، اطمینان بخش به نظر می رسند. اما اگر هیچ چیز دیگری، به تسریع بهبود پس از انتخابات ترجمه شود: با اولین جلسه دولت جدید در اوایل فردا. کوتاه شدن تعطیلات تابستانی پارلمان تا ماه اوت تنها پس از بازگشایی جلسات عمومی در هفته آینده. معرفی سریع ابتکارات مختلف قانونی. و همچنین اولین مأموریت های بین المللی (با اجلاس سران ناتو در 9 ژوئیه در ایالات متحده) که با همسویی با استراتژی حمایت قاطع از اوکراین در برابر روسیه مشخص شد، اما همچنین با تأکید بر فشار بر اسرائیل برای “آتش بس فوری” در غزه
در حالی که تیم مدیر عامل ورودی در عرض چند ساعت تکمیل می شود. با تشویق بسیاری از دولت در سایه و حضور مهم زنان: از ریچل ریوز، 45 ساله، اولین وزیر خزانه داری زن در تاریخ بریتانیا، تا آنجلا راینر، 44 ساله، روح مترقی و محبوب این تیم، به معاون نخست وزیر با مسئولیت مسکن عمومی و این “تعادل مجدد” اجتماعی و سرزمینی ارتقا یافت. که مناطق بسیار دور از لندن، دهها سال است که بیهوده در جزیره منتظر بودهاند. تا زمانی که دیوید لامی، 51 ساله، وکیل دادگستری لندن مانند استارمر، به عنوان رئیس وزارت خارجه تایید شد. ایوت کوپر، 55 ساله کهنه سرباز کارگری “دولتی” که همچنان مسئول امور داخلی است. و جان هیلی، 64 ساله، از طرفداران سختگیری در ارسال سلاح به کیف، در دفاع.
تکثیر محفوظ است © Copyright ANSA