RAVENA لکه ها، حمل اشیاء، زباله ها، خشونت و از همه مهمتر گلی که همه چیز را در شکاف هایش یکسان می کند که شبیه زخم است، همه چیز بی هویت، حتی مردم و نگاهشان به دنیای ویران شده ای که ناگزیر می یابد. آنها با سرشان چین . این نشانه آب است، بله، آب وحشتناک سیل 17 می 2023 در امیلیا رومانیا، همانطور که آندره آ برنابینی در نمایشگاهی به سرپرستی سرنا سیمونی که تا 16 سپتامبر 2024 در Palazzo San Giacomo میزبانی شد، گفت. بخشی از جشنواره در راونا، که همچنین برخی از رویدادهای پرمخاطب را در پارک بزرگ ویلا، مانند شب طولانی دیروز در بالفولک، سازماندهی می کند.
60 تصویر بین هنر و خبر به نمایش گذاشته شده است که در آن هجوم آب به ماه مه 2023 از طریق شهادت های دراماتیک، با فیلم هایی از مکان های فاجعه شروع می شود، سپس تصاویری وجود دارد که شخصیت های اصلی ظاهری خراب، اما لباس های درخشان دارند و تا آنجا که به هایپررئالیسم مربوط می شود، انفجار هنری واقعی از جزئیات عکاسی وجود دارد که به آثاری جاودانه در برخی بوم های بزرگ تبدیل می شوند که نمایشگاه زیبا را تکمیل می کنند. این اوج تقریباً تئاتری در راهروی Palazzo San Giacomo، که محیطی عالی است، آشکار می‌شود. در واقع، این یک ویلای دوست‌داشتنی است، در نزدیکی ساحل راست رودخانه لامونه، که اکنون متعلق به شهرداری روسیه است، که یک اقامتگاه تابستانی بود که توسط کارلو گیدو راسپونی در سال 1664 خریداری شد. قصری که به زیبایی با نقاشی‌های دیواری تزئین شده است، با بزرگترین نقاشی. چرخه تزئینات خصوصی و نجیب بین قرن هفدهم و هجدهم به رومانیا وارد شد، یک قصر واقعی، که توسط قرن ها بی توجهی ویران شده بود، که اکنون متعلق به شهرداری است، که مجموعه ای از مرمت ها را آغاز کرده است. آنچه باقی می‌ماند حسی از تلفات زمان است که بدنه نمایشگاه سیل برنابینی است، جایی که فراخوان پرسیدن سؤال در مورد آینده قلمرو ما روشن است، به ویژه در مورد رابطه با اکوسیستمی که به آن وابسته هستیم و نحوه حفظ آن. ، از این طریق معنای عبور خود را بر روی زمین حفظ می کنیم.
هنرمند تجسمی و تجربه‌گر فناوری‌های جدید برای سال‌ها، برنابینی گفتمان خود را از طریق تصاویر انجام می‌دهد و آثار خود را در نمایشگاه‌های شخصی و گروهی مختلف در ایتالیا و خارج از کشور به نمایش گذاشته است، مانند موزه هنر فلش در تروی، موزه اطلاعات و هنر معاصر Senigallia، Triennale در میلان، مجموعه Lercaro بولونیا، موزه Diocesan در Faenza، Meresheme در موناکو، موزه هنر شارجه.
مدیر هنری جشنواره هنرهای نمایشی و مدرس هنر به کار گرفته شده در فناوری‌های جدید از جمله اینستالیشن‌های ویدئویی در مقیاس بزرگ، آثار هنری چندرسانه‌ای را بر روی ۱۴ بنای تاریخی یونسکو در ایتالیا و خارج از کشور خلق کرده است.
بارنابینی در مورد نمایشگاه نشانه آب توضیح می دهد: «گل همه چیز را پوشانده و منظره را به یک رنگ متبلور می کند – به همه چیز جنبه متافیزیکی می بخشد، همان احساس در قلب مردم وجود داشت و چهره آنها همه چیز را منعکس می کرد. ارتباط عاطفی بین عاطفه، قلب و ظاهر.
در اینجا مردم همه چیز را از دست داده اند، هر اشاره ای به زندگی خود تا به امروز، تنها یک چیز ثابت مانده است که به شما خیره می شود و ذهن شما باید برای همیشه با آن ارتباط برقرار کند: نشان آب که به هر طرف نگاه می کنید، در دیوارها است. در سقف های درختان به یاد بخشی از زندگی ات که جارو شده است.
تکثیر محفوظ است © Copyright ANSA