نور در انتهای تونل، کیت در مقابل جامعه – اروپا بازگشته است


نوری از نور در تاریکی برای کیت. شاهزاده خانم ولز که در سن 42 سالگی از کابوس سرطان گرفتار شده بود، با پیامی عمومی به بریتانیا که اعلام کرد در حال پیشرفت خوب در درمان های ضد سرطان است، به امید بازگشته و به رعایا و تحسین کنندگان خود امید می دهد. بیماری و این احساس آماده است تا فردا برای رویدادهای کلیدی Trooping the Colour، جشن تولد رسمی (ثبت نشده) پادشاه چارلز سوم به عموم بازگردد: یک رستاخیز نزدیک پس از بیش از شش ماه دوری از صحنه و سه ماه پس از فیلم شوک منتشر شد، برای فاش کردن تشخیص تومور با استناد به حریم خصوصی و احترام فیلمبرداری شد.

این پیام با امضای «کاترین» این بار به صورت مکتوب از طریق حساب‌های رسانه‌های اجتماعی خانواده سلطنتی بریتانیا با جزئیات منتشرنشده و تکان‌دهنده‌ای از نبرد او دریافت شد. همسر ولیعهد ویلیام، نبردی را روشن می کند که باید پیروز شود. اما که حداقل فردا، با راحتی ظاهری نظر پزشکان، اتاق او را برای آتش بس ارائه می دهد. روزی که کیت به همراه ویلیام و سه فرزندشان، جورج، شارلوت و لوئیس، در میان مردمی که در کالسکه منتظر چارلز و کامیلا هستند رژه می‌روند در رژه نظامی سنتی که در قلب لندن برای سربازی برنامه‌ریزی شده است. رنگ (رویدادی که حاکم به نوبه خود در کالسکه شرکت می کند و نه سوار بر اسب زیرا او نیز تحت درمان برای سرطان نامشخصی است).

و سپس به استقبال نه کمتر سنتی از بالکن کاخ باکینگهام، همراه با دیگر اعضای خانواده سلطنتی “بزرگترین” خانه ویندزور. این اعلامیه با عکسی از مت پورتئوس همراه بود که در پارک محل سکونتش در ویندزور گرفته شده بود، که در آن شاهزاده خانم با شکوه تمام ظاهر می شود: با شلوار جین و ژاکت سبک زیر درخت، با لبخندی خفیف بر روی صورتش در حالی که او در حال حاضر است. به آسمان نگاه می کند

او مستقیماً در متن می‌نویسد: «هنوز از خطر خارج نشده‌ام» و اشاره می‌کند که درمان‌هایی که تحت آن قرار می‌گیرد (با محدودیت‌های همراهشان) قرار است حداقل چند ماه دیگر ادامه داشته باشد. او می‌گوید: «همانطور که هر کسی که شیمی‌درمانی را گذرانده است، می‌داند، روزهای خوب و روزهای بد وجود دارد. در روزهای بد احساس ضعف، خستگی می کنید و باید به بدن خود استراحت دهید. اما در روزهای خوب، وقتی احساس قوی‌تری می‌کنید، می‌خواهید از بهتر بودن نهایت استفاده را ببرید.”

بنابراین، اعتراف عمومی حتی صمیمی تر می شود. شاهزاده خانم اذعان می کند: “من یاد می گیرم که صبور باشم، به خصوص در مواجهه با عدم اطمینان. هر روز را همانطور که می‌گذرد، می‌پذیرم، به بدنم گوش می‌دهم و به خودم زمان لازم را برای تلاش و «درمان» می‌دهم. کلماتی که می توانند لمس کنند و به آنها قدردانی جدیدی از همه کسانی که او را – حتی از راه دور – در سخت ترین لحظه زندگی اش، پس از سال ها افسانه سلطنتی و کانون توجه حمایت می کنند، اضافه می کند.

حمایت – تاکید کیت – که “واقعا برای من و ویلیام معنی دارد و به ما کمک می کند تا سخت ترین لحظات را پشت سر بگذاریم”. زمان‌های پر دردسر کاملاً پشت سر ما نمانده است، همانطور که او با احتیاط در مورد پرونده کاخ کنزینگتون تکرار می‌کند و اشاره می‌کند که اعلام امروز به معنای بازگشت کامل به زندگی عمومی نیست، جدا از ادامه رابطه “کار از خانه” او با بنیادهای حمایت شده توسط شما یا برخی از جلسات احتمالی تصادفی خارج از خانه که ممکن است در طول تابستان “لحظه آخر” تأیید یا تغییر یابد.

با این حال، آنها در نهایت اولین بارقه امید را از زمان بستری شدن شاهزاده خانم ولز در کلینیک لندن در ژانویه برای یک عمل جراحی ظریف شکمی که بعداً به تشخیص سرطان منجر شد، آشکار می کنند. به حدی که خود چارلز سوم را برانگیخت: «خوشحالم»، به قول سخنگوی دربار، از اینکه فهمیدم «شاهزاده خانم، عروسش، «می‌تواند در رویدادها شرکت کند» تولد سلطنتی در کنار او و پسر اولش.

تکثیر محفوظ است © Copyright ANSA

دیدگاهتان را بنویسید