توسط ایرینی لاورنتیادو و مارکو باستیانی
این روزهایی است که پاناها گم می شوند شکیرا، به خاطر ارسال آهنگی که در آن دوست پسر سابقش، فوتبالیست جرارد پیکه را هدف قرار داده است، تحسین شد. با ابیاتی که ترجمه شده از اسپانیایی به این صورت است: «تو رولکس را به کاسیو تبدیل کردی»، «فراری را به توئینگو»، «زن ها دیگر گریه نمی کنند، فاکتور می دهند»، «من ارزش دارم». “. دو بار 22» با اشاره به سن شریک جدید این فوتبالیست.
طبیعی است که هنر از رویدادهای واقعی، به ویژه دراماتیک ترین آنها الهام بگیرد، اما آنها وجود دارند نمونه هایی که در آن بازتاب کمی عمیق تر و کمتر خود محورتر از شکیرا است. من به لئونارد کوهن فکر می کنم که در یک بارانی آبی معروف جایی که نویسنده نامه ای به معشوق همسرش می نویسد و او را خطاب می کند: «برادرم، قاتل من به تو چه بگویم/به تو چه بگویم؟/شاید دلم برایت تنگ شده و شاید تو را ببخشم/ خوشحالم که از مسیر من عبور کردی.» و بعد دوباره: «اگر روزی به این مکان ها برگردی/برای جین یا برای من، بدان/که دشمنت می خوابد/و همسرش آزاد است/بله، و ممنونم برای همه مراقب بودی/تو از چشماش گرفتی/فکر میکردم تا ابد اونجا میمونن/ پس حتی سعی نکردم.
تفاوت در نحوه واکنش، حتی از نظر هنری، به آسیب است: در مورد کوهن، انعکاس درونی بر عشقی چنان بزرگ تأکید می کند که بر خودخواهی فرد غلبه می کند. و برو و به دنبال شادی شریک زندگیت باش حتی اگر او بخشی از آن نباشد.
همچنین، برای شکیرا، چیزی که حتی شگفت‌انگیزتر است این است سادگی، می توانم بگویم سهولتی که طرفداران با آن تمسخر را ستایش می کنند یا – هرچند کمتر – پاسخ کنایه آمیز بازیکن فوتبال، به عنوان یک اقدام مناسب پس از جدایی.
پیام ضمنی پشت همه درام های باس این است: شبیه شکیرا شوید، پنجه های خود را بیرون بیاورید و سابق خود را گاز بگیرید (مرد یا زن). صرف نظر از دلایل جدایی (فقط کسانی که مستقیماً درگیر ماجرا هستند) احساسات شخصی و مهمتر از همه این که این همه سر و صدای رسانه ای می تواند روی دو فرزند این زوج یعنی میلان و ساشا که در حال حاضر 9 و 7 ساله هستند تأثیر بگذارد.
من به عنوان یک پدر جدا شده می گویم: بزرگترین اشتباهی که در طول مسیر بعد از پایان ازدواج مرتکب شدم این بود که به دلایلی یکی پس از دیگری با شریک سابقم دعوا کردم. من هرگز قصد صدمه زدن به فرزندانم را در این اقدامات نداشتم، در واقع اغلب برای آنها این جنگ ها را انجام می دادم، اما در حقیقت این تلاش های “به نفع” بیش از آنکه مفید باشد ضرر داشته است. و افتادن دوباره در این دام آسان است زیرا هر انسانی تمایل دارد خود را توجیه کند و طرف مقابل را محکوم کند. امروز بعد از چندین سال می فهمم که فقط یک موقعیت مسالمت آمیز می تواند به دو شریک زندگی سابق و فرزندان کمک کند تا به بهترین شکل بزرگ شوند.
در اینجا، آهنگ شکیرا و حتی بیشتر از آن تحریکات عمومی پس از آن، نشان می دهد که همه بازیگران سابق مانند او رفتار می کنند. فقط در این هزاران مورد هیچ هنر یا حامی مالی بزرگی وجود نخواهد داشت که آنها را از خشم نجات دهداما اعمال می‌توانند خیلی راحت‌تر به پرخاشگری کلامی یا اجتماعی تبدیل شوند، اگر نگوییم بدتر، مانند آزار فیزیکی شریک زندگی سابق یا فشار بی‌رویه بر کودکان. شکیرا حتی اگر کمی به نقش اجتماعی یک هنرمند مشهور جهان فکر می کرد، بسیار سطحی عمل می کرد و در عرض چند سال جالب بود که بدانیم او در مورد این طغیان خوانندگی چه فکر می کند و چه عواقبی را در پی خواهد داشت.
این خواننده کلمبیایی ممکن است از پیکه مسن تر و ثروتمندتر باشد، اما مطمئناً او بالغ تر از این به نظر نرسیده است. و هستپرش در مطبوعات و رسانه های اجتماعی، این ناپختگی به همه چنین موقعیت هایی در جهان آسیب می زندجایی که بدون هنر، شهرت و حمایت های میلیونر، آنچه خطر رها شدن در میدان جنگ را به همراه دارد، فقط رنج و بدبختی بسیار انسانی است.